الهی به امید تو

همه مطالب از سر دلتنگی خواهد بود

الهی به امید تو

همه مطالب از سر دلتنگی خواهد بود

۱۶ مطلب با موضوع «مذهبی» ثبت شده است

۰۳
شهریور

خونه ما اینطوریه که تلویزیونمون رو شبکه مستند قفلی زده، مگر اینکه خلافش ثابت بشه. یعنی اگر سریالی نباشه که مادر، یا خواهرم ببینه کنترل تلویزیون دست پدرمه. و اون هم اول شبکه ۹ یعنی مستند رو انتخاب می‌کنه، اگر مستندی نبود، یکی یکی شبکه‌ها رو بالا پایین می‌کنه تا بالاخره یه مستندی پیدا کنه.

 این مستند می‌تونه از زاغه نشین‌های کشور بورکینافاسو تا تشکیل دولت و مجلس در جمهوری اسلامی باشه.
 در این میان اگر شانس با ما همراه بود که مستندی از حیات وحش پیدا می‌کنه، که حداقل جذابیت داره. البته اون هم بستگی داره. گاهی چنان صحنه‌های چندش‌آوری نمایش میدن که سر سفره شام همه عوق می‌زنیم:) ولی همچنان با حرص ولع دنبال می‌کنیم البته چون چاره‌ای هم نداریم بی‌تاثیر نیست.
 تا امروز آلمان از بالا، هلند از بالا ، استرالیا از بالا و کلی کشور ها رو از بالا، و از طریق شبکه مستند دیده ایم.


 خلاصه روز جمعه سر سفره ناهار  طبق معمول شبکه ها رو بالا پایین می کردیم تا آخر در شبکه آموزش، مستندی به عنوان جاسوس‌هایی در طبیعت یافتیم. گروه مستندساز با کلی تلاش و زحمت، حیواناتی با دوربین‌هایی در چشم جاسازی شده، ساخته بودند. این حیوانات قادر به حرکت هم بودند و با کنترل از دور، وارد دسته یا گروه‌شون می‌شدند و به صورت جاسوسی فیلمبرداری می‌کردند. علاوه بر این مثلاً روی گردو هم دوربین کار گذاشته بودند و سنجاب با خیال گردو، دوربین را با خود حمل می‌کرد و از حرکات و لحظه‌های زندگی‌اش فیلم ثبت می‌شد.

 مستند تموم شد، چند ساعت بعد روی دوچرخه مثل همیشه غرق در فکر بودم. یاد حرفی که چندین سال پیش به گوشم خورده بود افتادم.
 اصلاً شاید خدا هم در مخلوقاتش، چیزی مانند دوربین کار گذاشته. و لحظه های زندگی رو ثبت می‌کنه شاید دوربین خدا اینقدر پیشرفته است که داخل هر ذره‌ای مثل ذره‌های خاک نهفته‌ست. یا شاید اصلا دوربین نیست چیزی پیشرفته تر از اونه. به این فکر می‌کردم که اون دوتا مَلَکی که از بچگی بهمون گفتن که داره اعمالمون رو ثبت می‌کنه، واقعا چیه؟ یعنی ممکنه به خاطر تقریب به ذهن بودن بهش گفتن ملک. 


+ مغازهٔ همسایه‌ام دوربین مداربسته به همراه میکروفون برای ثبت صدا، داره.
دیروز رفته بود مسافرت و مغازه را سپرده بود به من و دوستم. وقتی میخواستم راجع به موضوعی داخل مغازه حرف بزنم دوستم گفت مواظب باش هم صدا و هم تصویرمون ضبط میشه، یه تلنگری به خودم دادم که کاش به این باور برسیم که همیشه صدا و تصویر و حرکاتمون ثبت میشه.

ومن الله توفبق:)
[از منبر پایین می‌آید]

  • آشنای غریب
۱۵
خرداد

به نام خدای امام رئوف



باز من و باز باب الجواد آقا و باز زمزمه شعر خانم فاطمه نالی زاد ،


باب الجواد راه ورودی به قلب توست

حاجت رواست هر که از این راه میرود


راستش را بخواهید از همان موقع نوشتن آخرین پست ؛ تصمیمم بر این بود هر وقت اومدم مشهد پست بعدی رو ارسال میکنم.منتها به دلیل ضیق وقت این متن بامداد دوشنبه پشت میز کامپیوتر نوشته شده و در مشهد فرصت انتشار را یافته.


سه سال پیش ، مابین فرجه هایِ امتحاناتِ دانشگاه ، فرصتی یافتم و اومدم مشهد . همان سفری که تنها آمده بودم.همان سفری که دعا می کردم سفر بعدی تنها نباشم ولی نشد. همان سفری که ...


اما 6 سال قبل روزی خواهرم بهم گفت: دعا کن مشکلم حل بشه نذر کردم 4 نفری خانواده ای بریم کربلا!

زود پریدم وسط حرفاشو گفتم منم نذر کردم مشکلم حل بشه 5 نفری بریم.

اون روز مطمئناً نفهمید منظورم چیه .چیزی هم بهم نگفت ، یکمی بهم خیره شد و رفت .

من سر قولی که به خودم داده بودم ماندم و نرفتم و نرفتیم.

تا اینکه پنج شنبه هفته پیش از طرف دوستان بهم پیشنهاد شد 

اومدم خونه و با خانواده موضوع رو در جریان گذاشتم

همه آماده سفر می شدیم که فهمیدیم به خاطر گواهی خدمت بنده از امسال دیگه برام ویزا صادر نمیشه. :(

هر چه به پدر و مادر اصرار کردم که بدون من بروند. قبول نکردند. گفتند بدون تو برایمان دلچسب نیست. 


اما فکر میکنم آنها نمیدانند گاهی زندگی طبق پیش بینی هایی که میکنیم پیش نمیرود.

آنها نمیدانند سفری که تا پارسال بدون دغدغه میتوانست شکل بگیرد . امسال به هر دری که کوبیدم و به زور پارتی های کلف و وثیقه های کلان هم حل نشد.



فرصت هارا باید غنیمت شمرد ! مگه نه؟

مثلا در همین تکاپوی آماده شدن سفر کربلا بودم که سید جان بهم پیام داد به مشهد میروم ،میروی؟ قبول کردم .

هرچند برگشتنی باید تنها برگردم و چند ساعتی بیش میهمان حضرت نیستم

اما حتی نصف روز هم برای من دنیایی لذت دارد. شمارا نمیدانم



هر زمانی در دیارم حس غربت میکنم 

میروم مشهد دو روزی استراحت میکنم 


من همیشه گوشه ی باب الجوادت ساکنم 

من به این باب الجوادت دارم عادت میکنم.


من کلاغم جای من صحن و سرایت نیست که

من به کفترهای تو خیلی حسادت میکنم


کربلای من تویی, حج ام تویی, انگار که

کربلا را در خراسانت زیارت میکنم

پ ن : به یاد همه دوستان و دعا گویتان هستم (اگر لایق باشم)

  • آشنای غریب
۱۶
اسفند

به نام حضرت دوست که هرچه داریم از اوست


بخوانید که هم اکنون خواندم و به شما هم پیشنهاد میکنم


توبه نصوح


 نصوح مردی بود شبیه زنها، صدایش نازک بود، صورتش مو نداشت و اندامی زنانه داشت.

او با سوء استفاده از وضع ظاهرش در حمام زنانه کار دلاکی میکرد و کسی از وضع او خبر نداشت. او از این راه، هم امرار معاش میکرد و هم برایش لذت بخش بود.

گرچه چندین بار به حکم وجدان توبه کرده بود اما هر بار توبه اش را می شکست.


 روزی دختر شاه به حمام رفت و مشغول استحمام شد. از قضا گوهر گرانبهایش همانجا مفقود شد. دختر پادشاه در غضب شد و دستور داد که همه را تفتیش کنند.


 وقتی نوبت به نصوح رسید او از ترس رسوایی، خود را در خزینه حمام پنهان کرد.


 وقتی دید مأمورین برای گرفتن او به خزینه آمدند، به خدای تعالی رو آورد و از روی اخلاص و به صورت قلبی همانجا توبه کرد.


 ناگهان از بیرون حمام آوازی بلند شد که دست از این بیچاره بردارید که گوهر پیدا شد و مأموران او را رها کردند.


 و نصوح خسته و نالان شکر خدا را به جا آورده و از خدمت دختر شاه مرخص شد و به خانه خود رفت.

او عنایت پروردگار را مشاهده کرد. این بود که بر توبه اش ثابت قدم ماند و از گناه کناره گرفت.


 چند روزی از غیبت او در حمام سپری نشده بود که دختر شاه او را به کار در حمام زنانه دعوت کرد و نصوح جواب داد که دستم علیل شده و قادر به دلاکی و مشت و مال نیستم و دیگر هم به حمام نرفت.


 هر مقدار مالی که از راه گناه کسب کرده بود در راه خدا به فقرا داد و از شهر خارج شد و در کوهی که در چند فرسنگی آن شهر بود، سکونت اختیار نمود و به عبادت خدا مشغول گردید.


 در یکی از روزها همانطور که مشغول کار بود، چشمش به میشی افتاد که در آن کوه چرا میکرد. از این امر به فکر فرو رفت که این میش از کجا آمده و از آن کیست?

عاقبت با خود اندیشید که این میش قطعا از شبانی فرار کرده و به اینجا آمده است، بایستی من از آن نگهداری کنم تا صاحبش پیدا شود. لذا آن میش را گرفت و نگهداری نمود، پس از مدتی میش زاد و ولد کرد و نصوح از شیر آنها بهره مند میشد.


 روزی کاروانی راه را گم کرده بود و مردمش از تشنگی مشرف به هلاکت بودند عبورشان به آنجا افتاد، همین که نصوح را دیدند از او آب خواستند و او به جای آب به آنها شیر داد، به طوری که همگی سیر شده و راه شهر را از او پرسیدند. او راهی نزدیک به آنها نشان داده و آنها موقع حرکت هر کدام به نصوح احسانی کردند و او در آنجا قلعه ای بنا کرده و چاه آبی حفر نمود و کم کم آنجا منازلی ساخته و شهرکی بنا نمود و مردم از هر جا به آنجا می آمده و در آن محل سکونت اختیار کردند، همگی به چشم بزرگی به او می نگریستند.


 رفته رفته آوازه خوبی و حسن تدبیر او به گوش پادشاه رسید که پدر همان دختر بود. از شنیدن این خبر مشتاق دیدار او شده، دستور داد تا وی را از طرف او به دربار دعوت کنند.


 همین که دعوت شاه به نصوح رسید، نپذیزفت و گفت: من کاری دارم و از رفتن به نزد سلطان عذر خواست.

مأمورین چون این سخن را به شاه رساندند، بسیار تعجب کرد و اظهار داشت: حال که او نزد ما نمی آید ما میرویم او را ببینیم.


 با درباریانش به سوی نصوح حرکت کرد، همین که به آن محل رسید به عزرائیل امر شد که جان پادشاه را بگیرد.


 بنا بر رسم آن روزگار و به خاطر از بین رفتن شاه در اقبال دیدار نصوح، نصوح را بر تخت سلطنت بنشاندند.


 نصوح چون به پادشاهی رسید، بساط عدالت را در تمام قلمرو مملکتش گسترانیده و با همان دختر پادشاه ازدواج کرد.


 روزی در بارگاهش نشسته بود، شخصی بر او وارد شد و گفت: چند سال قبل، میش من گم شده بود و اکنون آن را از عدالت تو طالبم.

نصوح گفت: میش تو پیش من است و هر چه دارم از آن میش توست.

وی دستور داد تا تمام اموال منقول و غیر منقول را با او نصف کنند.


 آن شخص به دستور خدا گفت: 

بدان ای نصوح! نه من شبانم و نه آن، یک میش بوده است، بلکه ما دو فرشته، برای آزمایش تو آمده ایم. تمام این ملک و نعمت، اجر توبه راستین و صادقانه ات بود که بر تو حلال و گوارا باد. و از نظر غایب شد.


 به همین دلیل به توبه واقعی و راستین، (توبه نصوح) گویند.  

‌ منبع:خلاصه شده از کتاب انوار المجالس، صفحه 432


حضرت صادق(ع):

ابوالصباح کنانی گوید از حضرت صادق(ع) درباره قول خدای تعالی سوره تحریم آیه 8 پرسیدم فرمودند: منظور از توبه نصوح این است که 


بنده از گناه توبه کند و تصمیم بگیرد که دیگر به آن گناه باز نگردد.

اصول کافی جلد 4 صفحه

پ ن :
ماه رجب رسید، خدایا دستم را بگیر در این ماه غفران من هم بتوانم توبه حقیقی کنم

  • آشنای غریب
۰۹
بهمن

به نام حضرت دوست که هر چه داریم از اوست


سلام

با خود قرار بسته بودم که از حال بَدَم در وبلاگ ننویسم ، اما گاهی حالم چنان می شود که جز نوشتن چاره ای برای تسکین نمی یابم

دیروز دوستی دست نوشته ای از مناجات خواجه عبد الله انصاری را نشانم داد. پرسیدم میتوانم عکسی از آن داشته باشم؟گفت: بیا ! خودش را هم داشته باش. و به همین راحتی کاغذ را بهم داد.

مناجات خواجه عبدالله انصاری
الهی ؛ ما در دنیا معصیت می کردیم و دوست تو محمد (ص) غمگین می‌شد و دشمن تو ابلیس شاد.
اگر فردا عقوبت کنی باز دوست تو محمد (ص) غمگین می‌شود و دشمن تو شاد.
الهی؛ دو شادی بر دشمن مده و دو اندوه بر دل دوست منه


سریال بچه مهندسدیشب حالم را منقلب کرد، کاش تنها بودم و آرزوی چند روزه برای گریه های زار زارم محقق میشد، منتها با بغض سنگین ، خاطرات گذشته را قورت می دادم ؛ خاطرات دوران کودکی تا چند سال قبل که او هم به من گفت از فکرم بیرون بیا و به فکر درس خواندنت باش و ...

بعد مناجات نامه خواجه را از گوگل پیدا کردم و خواندم ، عجب فقراتی داشت و من غافل بودم. وباز منقلب تر.

کمی بعد رفتم سراغ لیلی و مجنون نظامی که چند روزیست شروع کردم
به ماجرای نوفل رسیده ام ومتحر از کار مجنون ، ناگهان کنجکاوی ام گل کرد و رفتم به آخرای داستان ، لیلی در حال احتظار بود و مادرش کنار او . درآخرین لحظات عمرش راز عشقش را برملا کرد و به مادرش گفت که او هم مجنون را دوست میداشته و بعد مُرد ...
و مجنون بر سر مزارش آمد آنقدر گریه کرد تا مجنون هم جان خود را از دست داد.
اینبار دیگر اراده ام دست خودم نبود اشک هایم آرام آرام می چکیدند هرچند فقط خواهرم بیدار بود و با گوشی موبایل مشغول ،کمی صبر کردم حالم رو به راه شود و رفتم طبقه بالا تا بخوابم

باز نتوانستم قسمت های میانی داستان را خواندم . و در جایی از داستان گوشی را خاموش کردم و کمی خالی شدم.

پ ن :دیشب بعد مدتها باز قبل خواب مسواک زدم و باز وضو گرفتم و خوابیدم
  • آشنای غریب
۲۹
مهر

به نام خدا

 
سلام
از نظر دوستام ، من یه شخصیت خاصی دارم 
نمیگم خوب یا بد ، فقط متفاوت 
مثلا یه روز یه دوستی اعتراف کرد که اصلا باورم نمیشد تو هم عاشق بشی!
اصلا بهت نمیاد
 
همین الان تو جمعی بودم که آماده سفر کربلا میشدن
و من بنا به دلایلی نمیتونم برم
چند سال پیش که به آرزوم رسیدم تو حرم بودم ، تحت قُبّه حرم ، همون گوشه ی دِنج دنیا ،که بنا به فرموده پیامبر به جابر بن عبد الله انصاری دعا حتما قبول میشه 
آرزو کردم گفتم یا حسین من از شما فقط اینو میخوام دفعه بعدی که مشرف میشم ، آدم بشم و بیام
من میدونم که از شما سفر کربلا خواهم خواست ، اما تا آدم نشدم قسمتم نکن.
 
همین الان به دوستم که گفتم ، گفت : دیدی تو یجوری هستی، آخه اون چه دعاییه که کردی!
نمیدونم ولی الان خیلی دلتنگ حرمم
 
نمیگم زیارت اربعین چنین و چنان هست
حتی ندیدم روایتی که به زیارت اربعین دعوت کند الا یکی از امام حسن عسکری 
و این زیارت اربعین رو یجورایی سیاسی میدونم(شاید بازم بگین خاص ام)
 
ولی همین الان بد جور دلتنگ کربلا هستم
 
این کلیپ رو آماده کردم . نگاه کنین برا اونایی هم که عاشق کربلا هستن اگه دوست داشتین معرفی کنین
 
خوره ای آمده بر جانم و هر دم گوید
تو اگر پَست نبودی ، حَرَمَت می بردند ...
 
 
 


دریافت
مدت زمان: 2 دقیقه 45 ثانیه
تدوین و تصویر گذاری توسط خودم

 
دل تنگم سفر کرب و بلا می خواهد
آستان بوسیِ شاه شهدا می خواهد
 
روز و شب از غم دوری حسین بیمارم
جرم بیمار چه باشد که دوا می خواهد
 
التماس دعا
  • آشنای غریب
۰۵
مهر

به نام حضرت دوست، که هرچه داریم از اوست



این پست پیش نویس نوشته شده بود و قرار بود در ایام عید نوروز که مشهد هستم منتشر بشه. 

همینجور پیش نویس مانده بود حیفم اومد بایگانی بمونه.

تازه دلم باز هوای مشهد کرده !


مشهد


عشق رسوایی محض است که حاشا نشود,
عاشقی با اگر و شاید و اما نشود....

شرط اول قدم آن است که مجنون باشیم,
هر کسی دربه در خانه ی لیلا نشود....

دیر اگر راه بیفتیم ، به یوسف نرسیم,
سر ِ بازار که او منتظر ما نشود.....

لذت عشق به این حسِّ بلاتکلیفی ست,
لطف تو شاملم آیا بشود؟ یا نشود؟

من فقط روبه روی گنبد تو خم شده ام,
کمرم غیر در ِ خانه ی تو تا نشود....

هرقدر باشد اگر دور ِ ضریح تو شلوغ,
من ندیدم که بیاید کسی و جا نشود....

بین زوّار که باشم کرمت بیشتر است,
قطره هیچ است اگر وصل به دریا نشود....

مُرده را زنده کُنَد خوابِ نسیم حرمت,
کار اعجاز شما با دَم ِ عیسی نشود....

امن تر از حرمت نیست ، همان بهتر که,
کودکِ گمشده در صحن تو پیدا نشود...

بهتر از این؟! که کسی لحظه ی پابوسیِ تو,
نفس آخر خود را بکِشد پا نشود....

دردهایم به تو نزدیک ترم کرده طبیب,
حرفم این است که یک وقت مداوا نشود!

من دخیل ِ دلِ خود را به تو طوری بستم,
که به این راحتی آقا گره اش وا نشود....

بارها حاجتی آورده ام و هر بارش,
پاسخی آمده از سمت تو ، الّا نشود....

امتحان کرده ام این را حرمت ، دیدم که,
هیچ چیزی قسم حضرت زهرا «س» نشود....

آخرش بی برو برگرد مرا خواهی کُشت,
عاشقی با اگر و شاید و اما نشود....

 #محمد_رسولی


  • آشنای غریب
۱۵
مرداد

به نام حضرت دوست ، که هر چه داریم از اوست



فرصت استثنایی زیارت امام رضا (علیه‌السلام)

امروز روز یک فرصت استثنایی است ،یک بار عام است برای شرف یابی خدمت شاه خراسان ، هر گوشه عالم باشیم ، چه در مشهد الرضا باشیم چه در دورترین نقطه این کره خاکی ، یک سلام که بدهیم جواب می شنویم ...


بله امروز روز زیارتی مخصوص آقا امام رضا علیه السلام است ، روز بیست و سوم ذی القعده ، روز بسیار شریفی است، و زیارت آن حضرت از دور و نزدیک سنت است.


در این فرصت استثنایی علاوه بر اینکه می توانیم عقده دل بگشاییم از همه دردها و رنج ها و دلتنگی هایمان بگوییم ، دریا دریا ثواب و عنایت نیز می توانیم به دست بیاوریم.


خوشا به حال آنان که در این روز شریف مهمان حرم ملکوتی آقا امام رضا علیه السلام هستند و خوشا به حال ما که در این روز بزرگ زنده ایم و نفس می کشیم و فرصت این را داریم که امام عزیزمان را زیارت کنیم ، در این روز فاصله ، معنایی ندارد همه ما هر کجا که هستیم ابراز ارادتمان به محضر ایشان خواهد رسید و امیدواریم که عنایت ایشان هم به ما برسد و در درگاه ربوبی پروردگارمان واسطه عرض حاجات ما شوند .

التماس دعا




 پ ن :اومده بودم یه مطلب دیگری ارسال کنم
اصلا نمیدونم چطور شد که این روز یادم افتاد و کلا عوض شد

  • آشنای غریب
۱۶
خرداد

به نام حضرت دوست که هر چه داریم از اوست 



به حقیقت برو و بگو: آمدم ٬ 

اگر گفتند : اینجا چرا آمدی ؟ 

بگو به کجا روم و به کدام در رو کنم؟


این ره است و دگر دوم ره نیست این درست و دگر دوم در نیست


اگر گفتند : به اذن کی آمدی؟ 

بگو شنیدم:


بر ضیافتخانه‌ فیض نوالت منع نیست در گشاده است و صلا در داده خوان انداخته


اگر گفتند: تا بحال کجا بودی؟ 

بگو ره گم کرده بودم.


اگر گفتند:چی آوردی؟ 

بگو 

اولاً دل شکسته که از شما نقل است:


در کوی ما شکسته دلی میخرند و بس 

بازار خود فروشی از آن سوی دیگر است


و ثانیاً:


جز نداری نبود مایه دارائی من طمع بخششم از درگه سلطان من است


و ثالثا:

الهی آفریدی رایگان٬ 

روزی دادی رایگان٬ 

بیامرز رایگان٬ 

تو خدایی نه بازرگان


اگر گفتند: برونش کنید بگو:


نمی روم ز دیار شما بکشور دیگر 

برون کنید از این در در آیم از در دیگر


اگر گفتند: این جرأت را از که آموختی؟ بگو از حلم شما.


اگر گفتند: قابلیت استفاضه نداری 

بگو قابلیت را هم شما افاضه می فرمائید٬


اگر گفتند : مذنبی 

بگو اولاً شنیدم شما غفارید 

و ثانیاً من ملک نیستم آدم زاده ام

و ثالثاً:


نا کرده گنه در این جهان کیست بگو * * * * * آنکس که گنه نکرده و زیست بگو


من بد کنم و تو بد مکافات دهی * * * * * * پس فرق میان من و تو چیست بگو


اگر گفتند: این حرفها را از کجا یاد گرفتی؟ بگو:


بلبل از فیض گل آموخت سخن ورنه نبود * * * این همه قول و غزل تعبیه در منقارش


اگر گفتند: چه می خواهی؟ بگو:


جز تو ما را هوای دیگر نیست * * * * * * * جز لقای تو هیچ در سر نیست

مناجاتی از علامه حسن زاده آملی


پیشنهاد میکنم فایل تصویری اش رو هم از اینجا ببینید

التماس دعا


  • آشنای غریب
۱۴
خرداد
به نام حضرت دوست که هرچه داریم از اوست


پیامبر اکرم (ص) فرمود: «السقم یمحو الذنوب» - بیماری گناهان را نابود می کند؛( بحارالأنوار ج : 64 ص : 244)

جمعه شب با دوستم رفتیم پای منبر آقای میرزا محمدی که به مناسبت ماه رمضان به تبریز آمده بودند و شب های آخر حضورشان در تبریز بود، شاعت 1:30 بامداد بعد ختم جلسه بستنی خوردم و بعدش آب سرد نوش جان کردم ساعت 2:30 به خونه رسیدم و بالطبع تا سحر بیدار بودم و بعد اذان صبح خوابیدم ، بعد از 4-5 ساعت به مغازه رفتم . طبق روزای گذشته خواستم رو صندلی چرت بزنم اما نشد و هی احساس سرما می کردم.باخودم گفتم خدایا نکنه دارم سرما میخورم.لحظه لحظه این احساس شدت بیشتری پیدا میکرد.تا اینکه عصر رسیدم خونه رفتم بالا بخوابم، از قضا زود هم خوابم برد.
اما ناگهان از خواب پریدم،در نواحی گلو احساس درد شدیدی می کردم.خواستم آب دهانم را قورت دهم که فهمیدم درد از کجا بود و علت از خواب بیدار شدنم چه بود.
همونجا یاد بستنی و آ سرد و بی خوابی های چند شبم افتادم.
یاد شب قدر های پیش رو،تا جایی که به یاد دارم همه ساله به غیر از یه بار در 8-9 سالگی (که علت را نمیدانم چیست)همیشه در مراسم شرکت کرده بودم  
اونجا بود که ترس بزم داشت و این سرماخوردگی شدت پیدا نکند و مراسم امسال را از دست دهم.
در همین افکار یاد حدیث بالا افتادم و همانجا خدا را شکر کردم ورضایتی بر دلم آمد
راستش من قادر نیستم در این شبها گناهانم را بشویانم و رضایتم بدین علت بود که شاید خدا خواسته مرا بیامرزد.اگر این چنین باشد ؛ بایست تمامی درد هایم را فراموش کنم ، زیرا که لطف حق شاملم گشته ، و میفهمم که خدای مرا از درگاه لطف و رحمتش ترد نکرده.
از درد جسمانی و از عادت دیرینه آن شب هم تا سحر نخوابیدم. ولی صبح در مغازه هر چند دو سه باری مشتری داشتم ولی میتوان گف تا ظهر خوابیدم.
اما عصر که از تهران برامون 2 تن جنس اومد و اونا رو تو انبار خالی کردیم ساعت 6 تمام شد ، رسیدم خانه ، گلویم به قدری خشک شده بود که فکر میکردم همین الانه که ترک براره هرچند دهانم خشک نبود اما مگر میشد آب دهان را قورت دهم، خلاصه باز خوابیدم و چند باری از خواب بیدار شدم و هر بار خدا را شکر میکردم. حالا درد تمام بدنم را فراگرفته بود. بعد افطار پدر برایم دارو خرید و خودش رفت مسجد ولی من نتوانستم برم ، و این عمق دلتنگی بود، خیلی سخته برا کسی که از 5-6 سالگی ، اون زمان های که ماه رمضان در دی و آذر ماه بود ]همیشه در مراسم حضور داشته و هیچ وقت غایب نبوده ، امشب به تنهایی خدارا صدا بزند
الهی العفو

+بعدا نوشت : به تمام درد های بالا دل پیچه رو هم اظافه کنید.
++الان کمی حالم خوب شده و فقط گلو دردم مانده گویا میگن ویروس جدیده و یه ماه طول میکشه تا از بدن خارج بشه

واین حدیث رو امروز یافتم
ناله ی مریض تسبیح است
پیامبر اسلام (ص) درباره ی ثواب ناله ی انسان مومنی که دچار بیماری شده است می فرمایند: بی تردید، هنگامی که مومنی یک بار تب کند، گناهانش مانند برگ درخت از او می ریزند و اگر در بستر خود ناله کند، ناله او تسبیح و فریاد او تهلیل و غلطیدن او در بستر مانند شمشیرزدن در راه خداست و اگر در میان برادران و یارانش خداوند را عبادت کند، آمرزیده می شود، و خوشا به حال او اگر توبه کند و بَدا به حال او اگر توبه اش را بشکند... (وسایل الشیعه، ج1: 623)

التماس دعا از همه خوانندگان این مطلب
  • آشنای غریب
۱۱
ارديبهشت

به نام حضرت دوست که هر چه داریم از اوست


سلام

همین الان از آذین بندی خیابان برا نیمه شعبان اومدم

میدونید کجا؟ همان کوی دلبر ، همان خیابانی که معشوقم آنجاست

تقریبا 200 متر اون طرف تر ، و من در ساعت یک بامداد بالای رواقی از این طرف خیابان به آنطرف کشیده شده ، در حالی نصب گل به رواق  ، با صدای بلند میخواندم


رواق منظر چشم من آشیانه توست

کرم نما و فرود آ که خانه خانۀ توست

به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل

لطیفه‌های عجب زیر دام و دانه توست

تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار

که توسنی چو فلک رام تازیانه توست

سرود مجلست اکنون فلک به رقص آرد

که شعر حافظ شیرین سخن ترانه توست


امسال به نحو احسن نتونستیم آذین بندی کنیم

انشاءالله سال دیگه عکس میگیرم و میفرستم براتون


این نوشته رو نوشتم تا یادم بماند

  • آشنای غریب