التیام دهنده دردم کجایی؟
به نام خدا
رفته بودم حموم ، یهو آب رفت گوشم. یاد چند سال پیش افتادم. یک روزِ تابستانی در حوضِ حیاطمان کلی آب بازی کردم. و غافل از آبِ رفته به گوش، عصرِ همان روز ، آبِ درونِ گوشم چرک کرده بود و دردِ بسیار بسیار بدی داشت . دردی که از ناحیه داخلیِ گوش و وسط سَرَم بود و غیرِ قابلِ لمس. برای تسکین درد هر کاری کردم، بالا پایین پریدم .دور حیاط دویدم ؛ فائده ای نداشت. مادرم پشتِ گوشم زنجبیل کشید و خوابیدم . کمی بعد آب خارج شد و آن دردِ سخت برطرف شد. هنوز با گذشت 15-16 سال وقتی یادِ اون روز می افتم گوشِ راستم سوت می کشد.
به نظرم دردِ زخمی که میشه لمس کرد ؛ خیلی قابلِ تحمل تر از دردهاییست که غیرِقابل لمس اند. فرض کن زخمی روی پوست باشه وقتی دست بروی زخم میزاری ، کلی از درد کمتر میشود.
اما امان از دردهای نهانی؛ مثل سردرد - یا مثلا شنیدین اونائی که سنگ کلیه دارن چقدر درد میکشند. از رو شکم هم نمیشه درد رو التیام بدن . فکر کنم دوست دارن شکمشون رو پاره کنن و با دست سنگ کلیه رو بردارن ، اما ... اما نمیشه
الآن من چهارسالی هست که رو قسمتِ بالایی قلبم ، احساس سنگینی میکنم. و نمیتونم دست روی زخمم بگذارم.
دکتر هم رفته ام ، قرص صورتی هم خورده ام . دست به سینه هم می گذارم ، اما هیچ کدام فائده ای ندارد. دوست دارم مثل زنجبیلی که مادر به گوشم کشید ، یکی که همین نزدیکی هاست بیاید و مرحمی بر زخم و دردم بگذارد.
98/7/6
یکی از آرزوهای بچگی من داشتن یه حوض خوشگل تو حیاط خونه امون بود، اتفاقا حیاطمون بزرگ بود و اتفاقا اگه میگفتم حتما یه حوض برام میساختن ولی خب اینم مثل همون ماکت کره زمین که دوست داشتم هدیه بگیرم و هربار چیز دیگه ای هدیه میگرفتم به هیچ کس نگفتم و هیچ وقت برام مهیا نشد. :)
پستتون خیلی باحاله، دقیقا همون چیزیه که هی بهش فکر میکنم هی حس میکنم نمیشه منظورمو برسونم یا میگم خب که چی ادامه نمیدم یعنی راستش من هیچ وقت به جمله آخر شما نمیرسم که این بحث رو بتونم اینطور خوب و دغدغه مند و عاشقانه و حتی سوزِ قشنگ دار تمومش کنم.
خدا همه مامان ها رو حفظ کنه نهایتا همونی که تو زندگی هاتون هست هم وقتی بیاد مادرتونه که دست به کار خواهد شد و دردتون رو درمان خواهد کرد. :))