به نام حضرت دوست که هرچه که داریم از اوست
سلام
یه نظر سنجی میخوام راه بندازم
فقط خواهش میکنم التماستون میکنم هر کی خوند نظر بده چون نظرش برام مهمه
خیلی هم وقتتون رو نمیگیره
به نظرتون فاصله سنی مناسب برای زوجین چقدر میتونه باشه؟
فقط عدد هم بگین برام کافیه
پیشاپیش از همتون ممنونم
به نام حضرت دوست که هرچه داریم از اوست
سلام
سلامی مثل قدیما
اینبار میخوام نوشته ام برا تو باشه
مثل قدیما
چند روزه فکرم مشغوله که چرا اینقدر درگیرم
این چه بیماریست که دچارم
از روزی که پیامی نفرستادی چند سالی میگذره،درسته ؟ اما من هنوز هر روز صندوق پیامها رو چک میکنم.
هر صبح که بتوانم و هر روزی که از کار برمیگردم خانه، هر چند که کار داشته باشم، هر چند که مهمون تو خونه باشه اولین کارم شده چک کردن صندوق پیامها. تازه به چشمانم هم اعتماد ندارم، چند بار هم رفرش میزنم تا مطمئن شوم...
اما مثل چند هزارمین دفعه صندوق را خالی میبینم...
بعد میرم سراغ پروفایلت، اینکه امروز آخرین بار کِی آنلاین بودی؟
اصلا اومدی تلگرام یا نه؟
اگه نیومده باشی نگرانت میشم ، باور کن.
آره خودمم میدونم مریضم
اگه یادت باشه یه بارم دکتر بهم گفته
روزی را به یاد می آورم که وقتی در جایی خواندم "عشق یکطرفه ای وجود ندارد ، عشق اگر واقعی باشه حتما معشوق هم عاشق را دوست میدارد"
اونروز دلم خون شده بود ، با خودم میگفتم یعنی این سالها من خودمو قول زدم؟ یا من بیمارم؟
سعی کردم فراموشت کنم و بر این سعی همچنان استوارم، اما وقتی کسی از تو بد میگوید دلم میگیرد.
باز 5-6 سال قبل را به یاد می آورم روزی خواهرم از تو چیزی گفت که باعث شد چندین روز و چندین بار خودم در مورد حرفش تحقیق کنم. آن هم تحقیق میدانی. آره خودمم میدونم مریضم.
اما !
اینکه پدر و مادرم هم تو را دوست دارند دنیایی برایم ارزش دارد.
اینکه وقتی خاله ام تو را در کوچه می بیند و به مادرم میگوید فکر عروس نباش من برایت پیدا کرده ام، قلبم باز به دور تند می افتد.
امروز هفتمین روز است که باز دلم در جای خود بند نیست. گاهی خواب هایی میبینم که به حقیقت می پیوندند اما گاهی نه.
روزی ماجرای خوابم را به رفیقی گفتم .او که ماجری ما خبر داشت گفت : نترس عادیه ، استادمون گفته اگه کسی واقعا دلبسته بشه خواب های حقیقی هم می بینه.
حال نمیدانم حرف کدام را باور کنم. نوشته ای که خوانده ام یا خواب هایی که میبینم .
خوشبینانه ترین حالت اینه که هر دو صحیح باشه اونوقت یعنی تو هم منو دوست داری؟!؟ . (آره میدونم مریضم)
مرا خود با تو چیزی در میان هست
و گر نه روی زیبا در جهان هست
وجودی دارم از مهرت گدازان
وجودم رفت
مهرت
همچنان هست!
و...
#سعدی
به نام حضرت دوست که هر چه داریم از اوست
آیا شنیده اید ماجرای موی پریشان یار و باد وزان را !
یا این بیت میثم را
باد وقتی می وزد از لای موی درهمت
ابر سرگردانم و در خویش، ساکن نیستم.
و یا این مصرع حضرت حافظ
زلف بر باد مده نا ندهی بر بادم
و چند شعر دیگر...
اما امروز من میخواهم ماجرای دیگری بگویم
ماجرای آن زمانی که باد ، داشت با چادرت بازی میکرد و چادرت با دل ضعیف من !
شاید وقتی باد چادرت را پریشان می کرد
و تو دستانت را نذر مرتب کردنش می کردی
خدا ، آن بالا به فرشتگانش فخر میفروخت و می گفت :
نگاه کنید ...
این دختر همان آدمیست که می گفتم بر او سجده کنید.
دل من عکس همه ، بسته به گیسوی تو نیست
در تب و تاب به آن چرخش ابروی تو نیست
همه در فکر شکار لب و چشم و نظـرند
نظـر من به دو چشمان چو آهوی تو نیست
دل من بند همین چادر مشکین شد و بس
سرّ من خالِ لب و عشوه هندوی تو نیست
عسلم ! حُجب و حَیایت به جهان می ارزد !
دلبری که فقط آرایش این روی تو نیست
چادرت شعبده ای کرد و دلم عاشق شد
هیچ سحری به توانایی جادوی تو نیست
پ ن : شاید این آخرین پستم باشد
اول حلالم کنید و دوم هم دعایم کنید.
به نام حضرت دوست که هرچه داریم از اوست
نیمه شی است و من در رختخوابم مثلِ عادتِ دیرینۀ روز های گذشته ام ، میخواهم آیة الکرسی را شروع کنم، که باز یاد تو می افتم ؛ یاد شبهایی که قبل از خودم برای آرامشت آیة الکرسی می خواندم، و صبح هایی که برای موفقیتت چه دعاهایی خوانده ام؛ یاد همان شبهای تابستانی که در پشت بام رو به آسمان درازکشیده بودم و از آنجایی که مطمئن بودم پنجره اتاقت باز است ، آیات 79 تا 84 سوره صافات را هم میخواندم تا از گزند نیش حشرات موزی در امان باشی و چون میدانستم اهل نمازی از برایت آیه آخر سوره کهف را میخواندم تا نماز صبحت قضا نشود و هر شب با یاد تو به خواب می رفتم.
هر آن شبی که دلتنگی ام بی قرارم میکرد از خدا میخواستم و در خواب می دیدمت، چه شبهایی بود ، و من چه امید هایی داشتم.
اما چند وقتیست که حتی برای خودم هم آن آیات را نمی خوام _ چه برسد به تو بخوانم _ نه اعتقادم نسبت به خدا کم شده و نه از تو دلسردم ؛ فقط میخواهم فراموشت کنم ، و نمی دانم چقدر در این امر موفق بوده ام.
کاش میتوانستم این حرف ها و برخی حرف هارا که هنوز در گلو مانده را به دستت برسانم.
اما اینها نوشتم تا ثبت شود و شاید روزی قسمت شد و خواندی
« آخ گئجه لر یاتمامیشام ، من سنه لای لای دمیشم»
پ ن : این نوشته را سه شب پیش درهمان رخت خواب توسط موبایلم به صورت فایل صوتی ظبط کردم تا فردایش بنویسم از قضا همان روز یکی از بهترین دوستانم(که همسن پدرم بود و حق پدری هم بر گردنم داشتند) را از دست دادم و سه روز است مشغول مراسمش هستم.
+ بعد از مراسم شام غریبانش ، تنهایی رفتم سر مزارش، حتی دقایقی بعد از اذان مغرب هم آنجا بودم تا دقایقی از شب اول قبرش را در کنارش باشم.
به نام حضرت دوست که هر چه داریم از اوست
سلام
همین الان از آذین بندی خیابان برا نیمه شعبان اومدم
میدونید کجا؟ همان کوی دلبر ، همان خیابانی که معشوقم آنجاست
تقریبا 200 متر اون طرف تر ، و من در ساعت یک بامداد بالای رواقی از این طرف خیابان به آنطرف کشیده شده ، در حالی نصب گل به رواق ، با صدای بلند میخواندم
رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانۀ توست
به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل
لطیفه‌های عجب زیر دام و دانه توست
تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار
که توسنی چو فلک رام تازیانه توست
سرود مجلست اکنون فلک به رقص آرد
که شعر حافظ شیرین سخن ترانه توست
امسال به نحو احسن نتونستیم آذین بندی کنیم
انشاءالله سال دیگه عکس میگیرم و میفرستم براتون
این نوشته رو نوشتم تا یادم بماند
به نام حضرت دوست که هرچه داریم از اوست
امشبم از اون شبهاست
اول میخواستم از نوشتن منصرف بشم ، ولی باز نتونستم
چند وقت پیش که معشوقه را در جایی دیدم
بعدش حالم خوب نبود
به قول بعضیا داغان شدم
و همون شب اینو نوشته بودم :
حال عجیبی سراسر وجودم را فرا گرفته
نمیدانم بخندم یا بگریم ،نه میتوانم یخندم و نه میتوانم قشنگ گریه کنم
دستانم لرزش های خفیفی دارند و پاهایم از قدرت افتاده اند
انگشتان پاهایم سرمای عجیبی دارند
ولی در عوض گوش هایم سرخ شدند و گرم ِگرم اند
دارم حرارت صورت و لپ هایم را احساس میکنم
پلک هایم خسته هستند ولی نمیخوابند
چشمانم گویی بهار را بیشتر از هر کس دوست دارند
و برای آمدنش مسیر را آب و جاروب می کنند
زبانم سنگین شده
جوری که کلمات را به سختی ادا میکنند
این وسط دیگر از قلبم نپرس
که رهایش کرده ام
حتی اون قرصای صورتی ام رو هم نخوردم
گفتم : امشب را راحت باش
ای قلب ، هر جور دوست داری بزن
امشب مهارت نمیکنم
نا منظم بزن
که من امشب نامنظم ترینم
عقلم از همه نا مهربان درآمد
تا دید اوضاع خرابه گذاشت رفت
دیگر عقلی برایم نمانده که فکر کنم
زبانم لال ، گویی خدا هم مرا جواب کرده
می دانی از کجا میگویم
چون خودش گفته شک کردن در نماز دو و سه رکعتی نماز را باطل میکند ،
و من فکر میکنم کسی که در نماز دو وسه رکعتی شک کنه تو حساب نیست.
حالا
کسی که سه بار نماز سه رکعتی بخواند
حکمش چیست؟
خلاصه امشب سه بار نماز سه رکعتی خواندم
آخرش هم باز نفهمیدم چی شد؟
نازنین یک لحظه در فکرم کمی آرام گیر
خسته ام بسکه نمازم را از اول خوانده ام
#نوشته شده در 2 بامداد چند وقت پیش
فردا اگه خدا بخواد قراره یه اتفاق خاصی برام بیفته
دعا کنین بتونم از پسش بر بیام
از یکی هم کمک خواستم نمیدونم چرا بی جوابم گذاشت؟ نمیدونم .و اما دشت های امشب
متن زیبای آقای خطیبی یکی دیگر از دلایل انتشار این مطلب شد
سوال بدون جواب شیخ اجل (درست گفتم؟)
مرا خود با تو چیزی در میان هست
و گر نه روی زیبا در جهان هست
وجودی دارم از مهرت گدازان
وجودم رفت و مهرت همچنان هست
به نام حضرت دوست که هرچه داریم از اوست
دیشب خوابم به پایان خوبی منتهی شد الحمدولله
ولی این دلتنگی دست از سرم برنمیداره ، نمیدونم چیکار کنم
در این میان مابین شما وبلاگی های عزیز هم شهره شدیم رفت
امروز برا هر کسی کامنت نوشتم
یکی گفت انشالله معشوقت برگرده
اون یکی میگه الهی به عشقت برسی
یکی که هر چی نوشتم برام شعر تک بیتی فرستاد
یکی میگفتم کمکی از دستم میاد برات بکنم؟
خلاصه از همه عزیزان کمال تشکر رو دارم
و جای معشوق خالی که این اوضاع را ببیند( اصلا از شهره شدن خوشش نمی آمد و نمی آید)
اما امشب در وبگردی ها مطلبی خواندم مربود به دی ماه سال گذشته و چالش 13 دلیل برا زنده ماندن
خیلی دلم سوخت برای صاحب وب .
دعا میکنم از این حالت دربیاد
شاید اون هم منو دعایی کرد.
و اما شعر و تک بیتی های دشت کرده امروز
به نام حضرت دوست که هرچه داریم از اوست
بعضی وقتا خوابش رو میبینم و تو واقعیت هم یه نوع دیگه اش اتفاق میافته
دوستی بهم گفت عشق اگه صادقانه باشه ، خوابشم صادقانه هست
امروزم از اون روزا بود
فک کن نزدیکای غروب
یهو گوشیت زنگ بخوره
و شماره افتاده روصفحه با شمارش اختلاف جزئی داشته باشه
اونقدر جزئی که فکر کنی خودشه
یاد خوابت بیافتی
یاد گذشته
یاد دعاهایی که کردی
اما این وسط باید یاد اون نافرمانی هایی که به درگاه خدا کردی هم بیافتی
بارها گفتم و میگویم
هر چند استخوان در گلو زندگی میکنم
اما هزاران بار شکر به هزاران دلیل
و یکی هم شاید این مصائب کفّاره گناهانم باشد
خلاصه هر چه که باشد مرا دیوانه می کند
دیوانه ای که کم مانده زنجیر پاره کند
یاد این جمله می افتد (یا رومی رومی ، یا زنگی زنگی)
دیوانه بود دیوانه تر میشود
رو به شعر گفتن میاورد و یادش میافتد که توبه کرده دیگر ننویسد
پس به خواندن اکتفا میکند
و هر شعری که جست و جو میکند بیتی میابد که تا مغز استخوانش احساس میکند
و در آخر در ساعت 2 نصف شب به بیان رو میآورد و چند بیت را به اشتراک میگذارد
مرد برای عاشق شدن
به یک دقیقه نیاز دارد
و برای فراموش کردن
به چندین قرن
#نزار_قبانی
به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد
هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد
#فاضل_نظری
من گم شده ام هرچه بگردی خبری نیست
جز این دو سه تا شعر که گفتم اثری نیست
یک بار نشستم به تو چیزی بنویسم
دیدم به عزیزان گله کردن هنری نیست
#مهدی_فرجی
درد فراق آمد و عشق از دلم نرفت
ای روزگار سیلی محکمتری بزن !
#سجاد_سامانى
خشت اول؛ دست معمار دلم لرزیده بود
عشق- این دیوار کج- محو ثریا مانده است
#عباس_کریمی
